La Usc di Ladins

Dal vangele do san Merch 13, 24–37

Gejú ti á dit a sü discepui: »En chi dis, do la gran tribolaziun, s’ascurará sorëdl, y la löna ne dará nia plü; les stëres tomará dal cil y les forzes dl cil gnará scassades decá. Spo odarán le Fi dl Om gnon söles niores cun gran potënza y gloria. Y al menará fora i angeli y abinará adöm chi ch’al á prelité da dötes cater les direziuns dl vënt, da forainsom la tera cina söinsom le cil. Imparede val’ dal confrunt cun le lëgn da fighi! Pornanche sües rames vëgn vërdes y pëta fora fëia, savëise che l’isté é daimpró. Avisa insciö desses capí, canch’i odëis che döt cant chësc é tl sozede, che la fin é dan porta. Amen, i ves diji: Chësta generaziun ne passará nia, cina che döt cant chësc ne sozed. Cil y tera passará, mo mies parores ne passará nia. Mo degügn ne conësc chël de y chë ora, no i angeli dl cil, y gnanca le Fi, ma le Pere. Metede averda, y stede muntri! Deach’i ne savëis nia, canche le tëmp é chiló. Ara é sciöche cun n ël che á lascé süa ciasa, por se mëte söl iade: Al ti á surandé döta la responsabilité a sü fanc, a vignun so laur; le portier ál comané da sté munter. Porchël stede muntri! Deache i ne savëis nia, canche le patrun de ciasa vëgn indô, sce da sëra o da mesanöt, sce dal ciant dl ial o da doman. Al ne dess nia, canch’al vëgn te n iade, ves urté tla sonn. Ci ch’i diji a os, chël diji a düc: Stede muntri!«

Parora dl Signur. – Lalt a te, Gejú Crist!