L é ora de curà cheroute

Data

12 de mei 2024

Galaria retrac

Grandeza scritura

riduci dimensione font aumenta la dimensione del font

Social

FacebookTwitterGoogle Bookmarks
Algo de bon e de san da podé magnà, un saé che me vien da ‘l vecio in fora, ancuoi deboto desmenteà, ma fosc algo ‘l é drio a se moe danoo e ‘l é calchedun che à acaro moe par ra ares e par i bosche
Vien de ousciuda e ‘l é ora de moe a curà cheroute. Canche se delega el gnee, canche ra natura moe danoo, su ra ares cresce erbes e fiore, da śì a i curà su, e trope de chiste i é boi da magnà. Una ota, canche no se ciataa duto a ‘l mercà, canche no se cronpaa el da magnà pronto e jazà, che te rua in ciaśa, ra nostra femenes moea a curà su chel che ‘s ciataa, mangare da fei i casunziei. E ce boi che i vien, canche i sà de pra. Canche i sà de s-ciopetis, curade canche i é pize, un buto, ignante che i feje el fior de ra Silene acaulis. Se pó bete inze ra lenga de vacia; ra ingrasora, ben conosciuda par latin con el gnon Chenopodium bonus Henricus, con chera foies che ‘s à na sorte de farina de sote; se cura el pe de croo; se ciata mazaincol; ce bones che ‘s é ra orties, canche se sà cemodo res curà, zenza se ponśe, da res bete aduna con chesoutra erbes, o mangare da res fei co i rije. Pi de duto, de sta stajon se ciata i radice, che i é boi anche crude, zenza i coe, da fei salata, e dute i conza cemodo che i sà pi boi. Calchedun i bete pede i voe dure. Sedenò se pó i fei cuoe e dapò soutà su ra farsuoira, mangare con nafré de panzeta taiada fina fina, o de lardo. Co i fiore śai de i radice e el zucar se fesc un bon miel, da bete via par canche vien d’inverno.

De plu tla edizion stampeda de La Usc di Ladins o sun l e-paper a paiament  www.lausc.it/e-paper