La Usc di Ladins

I ome doraa fer cru, fer batù, fer cuoto, fer zalà, fer stagnà. El fouro doraa el fer par fei atreze, ma anche par i feres da caval, o par fei ‘na ciapa, da dorà par i bos. El caligaro doraa el pe de fer, da fei scarpe. Par tegnì pede trae o taies se doraa el cian de fer. L ea el fer dai fiore, el fer da gravié. Inze botega da marangon ‘l ea el fer da piana e el fer da rascià. Outre doraa el fer da sliscià. L ea el fer da stradà sies, da res fei taià meo, con manco fadia. Una ota, ignante de i forminantes, ‘l ea el fer da scode fo. Dute aea i feres de ‘l mestier, pichesee i artejane. Da i ome a ra femenes, che in ciaśa doraa i feres, da fei ‘na gucia de lana, o el fereto, par el bonbasc. L ea el fer da soprescià, scioudà co ra bronza. L ea el fer dai cerce, par lourà drio el sporer. Inze toulà ‘l ea el fer da taià śo fen, par ra meśena. El firo de fer ‘l aea el bel gnon de fironciarco e ‘l é anche ‘na tiritera par chesto. E ‘pò ‘l é duto el fer figurà, che se dora con outra locuzios, da el stomego de fer a tocià fer, fin a i proverbie: »Se te vos carne, in croda porta el fer«, dorà da i cazadore. O mangare da i braconiere.