Paroles da saśà

Data

01 de jugn 2023

Galaria retrac

Grandeza scritura

riduci dimensione font aumenta la dimensione del font

Social

FacebookTwitterGoogle Bookmarks
Ca ‘l é i marangoi che m’insegna: saśà ‘l é un laoro de i suoi, una parola da botega
Vó dì pianà doi les, doa brees, mangare cheres de ‘l siolo, che ‘s se poie una co r’outra, zenza lascià aria intrà. Par fei sto laoro se doraa anche ra dartora, ‘na piana aposta, e ‘l ea el caaleto da saśà, da poià su ra brees. Ma ‘l é anche ‘na fegura linguistica, che vien fora da chesto laoro, par ra vita da dagnadì: se pó saśà doa parsones, che ‘s vade d’acordo. Se pó saśà chel che se ciata su ‘l laoro, da ‘l fei polito, aduna con chi outre. Par ‘l anpezan ‘l é anche el saśal, che sarae el sorei, mangare con un sciarin, daante a ra porta maestra, da śì in ciaśa.
Inveze ancuoi se sente tropa otes che i dora sta parola saśà par el talian assaggiare: »Ei saśà chesto vin«. Par anpezan ‘l é el verbo zercà, par el bee e el magnà, canche se vó sentì el saó e se tol un pestuzo, ‘na fregora, ‘na gota. E ca souta fora un outro fal, canche se dora el verbo zercà par dì che se và a vede de algo, o de calchedun: »Ei zercà Tone, ma no ‘l ei ciatà. Ei zercà ra forfesc da tondì, ma no sei agnó che te r’as betuda«. Anche ca souta fora un fal, parcé che se và drio el talian cercare e se ‘l volta par anpezan con zercà, che vó dì duto outro.