La Usc di Ladins

Al ê valgügn dis dan la festa de Pasca. Canch’ai rovâ dlungia Ierusalem, a Bètfaghe y Betània sön la Munt dal Orí, á Gejú ortié dui discepui danfora. Al ti á dit: »Jide tl paisc che é dan os; atira canch’i rovëis ite, ciafarëise n müsc taché sön chël ch’al n’é ciamó sté degügn che s’á senté. Destachédele y condejédele adalerch! Y sce zacai ves dij: Ci fajëise pa chiló?, spo respognede: Le Signur l’adora; al le condejará defata derevers.«
Sön chëra ési jüs y á ciafé dan na porta sön strada n müsc jonn taché, y ai l’á destaché. De chi ch’ê dailó ti á dit: »Ci ves tomel pa ite da destaché chësc müsc?« Ai ti á respognü ci che Gejú ti â dit, y an i á lascé fá. Ai á condüt le müsc jonn da Gejú, á metü sü guanc sön le tier y spo s’ál senté lassura. Y tröc destenô sü guanc ia por tru, d’atri tirâ ia brüsces dai ciamps y les sternô ia por tera. La jënt che ti jô danfora y che ti jô do scraiâ: »Osanna! Benedí sides chël che vëgn tl inom dl Signur. Benedí sides le rëgn de nosc pere Davìde che vëgn sëgn. Osanna alalt!«